Obični ljudi

Obični ljudi su stanovnici donjih spratova istorijske stvarnosti. Bili su predugo osuđeni na prokletstvo sumarnog, neindividualnog, neizdiferenciranog posmatranja. Apstrahovanje (sažimanje) pojedinačnih istorijskih iskustava i mesta svakog od njih u stvaranju zajedničkog, lišava nas jedne važne dimenzije u spoznaji prošlosti. Ulazak u svet običnih života, brzo pruža dokaze o njihovoj osobenoj dramatici, potire proizvoljne i neutemeljene kvalifikacije o neherojskoj dimenziji, beznačajnosti male istorije i njenoj inferiornosti u odnosu na veliku. Međutim, ovaj skrajnuti prostor prošlosti i njegovo dublje upoznavanje, pružaju zadovoljstvo spoznaje složenosti, punoće i nedeljivosti velike pozadine i okruženja (političkog, društvenog, ideološkog, civilizacijskog, geografskog), i mesta svake ličnosti, bez obzira na veličinu uloge koja joj je bila dodeljena.